Dodenherdenking 2019 Kamperzeedijk
Negentienvijfenveertig, vijf mei, Nederland juichte, eindelijk vrij,
bezetting is verleden.
De kinderen geloofden het wel,
speelden alsnog hun oorlogsspel,
zij waren best tevreden.
De jeugd heeft, dansend over straat,
edachtig aan veel leed en kwaad, b
evrijders aangeboden.
Hun ouders zongen schromen mee,
vergaten even ‘t daaglijks wee,
van al hun moeilijkheden.
Grootouders, niet helemaal gerust,
van elke dreiging zich bewust,
hebben het feest gemeden.
Het spelend kind van toen kan weten, nooit meer mogen wij vergeten,
hoe onze ouders leden.
Het kind van toen wil ons iets melden,
wat hun ouders hen vertelden,
dat vrijheid wordt bestreden.
Dit gedicht is voorgelezen door Atwin van der End.
Meer foto’s op www.breman.net
